شما چقدر در باره نعمتهای خدا وند فکر می کنید؟
راستی تا به حال در باره نعمتی به نام فراموشی فکر کرده اید؟
شاید تعجب کنید ؛ نعمت؟
بله نعمت !
فراموشی یکی از نعمتهای الهی است که کمتر به اون توجه داریم .
شاید انسان اگه این نعمت رو از دست می داد بهتر قدرش رو می دونست...
راستی اگه فراموشی نباشه چی می شه ؟!
اگه فراموشی نباشه :
مردم از داغ عزیزانشان به زودی پیر می شوند و یا حداقل عمرشان کوتاه می شود.
اگه فراموشی نباشه :
مغز انسان انباشته میشه از اطلاعات بسیاری که همه اونها تو ذهنش رژه میرن و امکان داره که مثل کامپیوتر هنگ کنه.
اگه فراموشی نباشه :
لذتی به نام تفکر برای یاد آوری برای انسان معنی نمیده و لذتی به نام یاد آوری خاطرات معنی نداره.
اگه فراموشی نباشه :
کینه های شخصی هیچ وقت از یاد نمی روند و همه مردم به خون همدیگه تشنه می شوند.
اگه فراموشی نباشه :
آدما به خاطر کینه هاشون حتی همدیگه رو بعداز مرگ دفن نمی کنن.
اگه فراموشی نباشه :
قهر ها تا ابد ادامه پیدا می کنه.
اگه فراموشی نباشه :
آبرویی برای کسی باقی نمی مونه.
اگه فراموشی نباشه :
انسانها غم گذشته رو همیشه با خود دارند.
اگه فراموشی نباشه :
زندگی ها از هم می پاشه و زن و مردها دایم همدیگه رو به خاطر اشتباهات گذشته شون سرزنش می کنن.
ولی ما باید بترسیم از روزی که هیچ چیز از قلم نخواهدافتاد و هیچ چیز فراموش نخواهد شد و به همه رفتارها و گفتارهای ما رسیدگی خواهد شد.