سال جاری مثل بسیاری از سالهای گذشته توسط رهبری گرانقدر با نام دولت و ملت همدلی و همزبانی نامگذاری شد به نظر می رسد این نامگذاری ایشان مثل تمام نامگذاری های سالهای قبل حاوی پیامهایی برای ملت و دولت است.

باهم به پیامهای این نامگذاری دقت کنیم :

نکته اول :همدلی و همزبانی در واقع همان «اتحاد ملت و دولت» در مبنا و عقیده و سخن است و در آیات قرآن کریم نیز در خصوص اتحاد امت اسلامی که اعم از ملتها و دولتهاست تاکید شده است.

نکته دوم :نامگذاری های مقام معظم رهبری حفظه الله معمولا براساس شرایط زمانی و نیازهای فعلی هرسال انجام می شود بنابراین به نظر می رسد ایشان در زمینه همدلی و همزبانی ملت و دولت احساس خطر یاضرورت نموده اند و با توجه به فضای خاص فعلی، بر تقویت همدلی و همزبانی ملت و دولت تاکید نموده اند.

نکته سوم :همدلی با تبانی متفاوت است زیرا تبانی بوی توطئه می دهند و همدلی بوی صداقت یعنی در بحث همدلی واقعا اعتقاد به موضوع نهفته است اما در تبانی گروه ها براساس شرایط ممکن است منافقانه و برخلاف اعتقادشان نیز سخن بگویند متاسفانه در برهه هایی از زمان برخی از دولتها در فکر تبانی و اعلام موافقت صوری ملت و دولت بوده اند که این گروه ها معمولا علیرغم عدم تخصص دینی با نام دین نظرات خودشان را به مردم تحمیل نموده اند.

نکته چهارم :هر تصمیمی براساس یک مبنا و تفکر شکل می گیرد بنابراین همدلی و همزبانی در صورتی اتفاق می افتد که مبانی دو گروه یعنی ملت و دولت یکسان باشد به عنوان مثال اگر ملت در دلش از آمریکا نفرت دارد و او را دشمن می شمارد قطعا دولت نیز باید در این زمینه همین نظر را داشته باشد تا همدلی تحقق خارجی پیدا کند.

نکته پنجم :همزبانی نتیجه همدلی است یعنی تازمانی که دلها یکی نباشد تقاضای همزبانی ملت و دولت معنا نخواهد داشت بنابراین یادمان باشد اول همدلی بعد همزبانی.

نکته ششم :دل و زبان دو نعمت الهی هستند و دولت و ملت ایران نیز دو گروه مسلمان بنابراین هم دلی و هم زبانی دولت و ملت باید بر مبنای شرع باشد نه خواسته های فردی و گروهی و از آنجا که ملاک تشخیص حق از باطل دین اسلام است ؛مبنای همدلی و همزبانی دولت و ملت نیز احکام و مبانی شرعی و اسلامی خواهد بود و طبیعتا اگر در جامعه اسلامی محور «خدا» باشد نباید اختلاف مبنایی در بین نهادها و مردم اتفاق بیفتد.

نکته هفتم :ممکن است در موارد نادری «همدلی» بین دولت و ملت باشد اما همزبانی وجود نداشته باشد ، معمولا این موارد موقعی اتفاق می افتد که هردو (ملت ودولت) یک چیز را می خواهند اما ادبیات هرکدام متفاوت از دیگری است و یا سلایقشان در اجرای آن موضوع باهم فرق می کند که در این موارد این تفاوت اندک در گفتمان یا سلایق صدمه ای به انسجام اسلامی نمی زند و چه بسا اگر در بستر تضارب آراء و اندیشه ها قرار گیرد زمینه رشد نظام را نیز فراهم می آورد.

نکته هشتم :یکی از موقعیت خطرناک و خطر آفرین مواردی است که بین دولت و ملت نه «همدلی» باشد و نه «همزبانی» و آن موقع است که شالوده نظام به خطر می افتد، همچنین موقعیت خطرناک تری که نظام و جامعه اسلامی را تهدید می کند وضعیتی است که بین دولت و ملت نوعی همزبانی وجود داشته باشد اما بین این د و هیچ همدلی وجود نداشته باشد؛ در این مواقع است که یکی از این دوگروه(ملت و دولت) دست به دامان مصلحت اندیشی و یا نفاق و دورویی شده است که در این موارد مسئله بسیار خطرناک می شود و دشمن معمولا منتظر چنین اختلافات مبنایی است.

نکته نهم :در موارد اختلاف دولت و ملت در همدلی یا همزبانی ، ملاک تشخیص ، نظر حاکم شرع و رهبری نظام است ، نکته ای که بعد از فتنه ها و اتفاقات مختلف داخلی و خارجی حالادیگر لزوم رعایتش بر همگان واضح است.

یعنی چنانچه در جایی نظر دولت وملت از نظر مبنایی اختلاف پیدا کرد هردو باید رجوع کنند به رهبری نظام اسلامی و نظر ایشان فصل الختام مطلب باشد تا ثبات جامعه اسلامی محفظ بماند.

نکته دهم:بنابراین

1.        اگر همدلی نباشد همزبانی هم نباشد نتیجه اش موی شود         تهدید امنیت ملی

2.       اگر همدلی باشد همزبانی باشد          نتیجه اش  می شود         ثبات و امنیت و قدرت

3.       اگر همدلی باشد همزبانی نباشد         نتیجه اش می شود          تشدید اختلافات داخلی

4.       اگر همدلی نباشد همزبانی باشد         نتیجه اش می شود          ایجاد دوگانگی و نفاق

به امید روزی که همدلی و همزبانی و هم اندیشی براساس نظرات امام عصر علیه السلام باشد.

مهدی اسماعیلی سادیانی