مسئله حضور زنان در ورزشگاه ها یکی از موضوعات رسانه ای چند هفته اخیر می باشد که از طرف رسانه های مختلف و نهادهای متفاوت مورد پیگیری واقع شده است .متن حاضر تحلیلی است کوتاه در خصوص «ضرورت و اولویت موضوع مطرح شده»که امید است مورد توجه قرار گیرد.

در سیاست گذاری های کلان و اولویت گذاری کارهای اساسی نظام ، معمولا چند سوال مطرح می شود :

اول اینکه آیا انجام این موضوع یا درخواست ضروری است ؟ و دیگر اینکه با انجام نشدن این کار چه ضررهایی به منافع ملی وارد می شود؟و سومین سوال نیز اینکه نتیجه و عایدی انجام این کار در برابر هزینه های انجام شده به صرفه هست یا نه و به عبارتی انجام این کار ارزش هزینه نیروی انسانی و زمان گذاری و تحمل عوارضش را دارد یا نه؟ در مسئله حضور زنان در ورزشگاه ها نیز تمام این سوالات مطرح است.آیا اتفاق خاصی افتاده یا ضرورتی احساس شده که مسئله «حضور زنان در ورزشگاه ها» اینقدر اهمیت پیدا کرده است؟ آیا واقعا این مسئله یک ضرورت و نیاز عمومی است یا نسخه ای است که با جهت دهی های خاص افراد خاص ، برجسته سازی شده و با رنگ ضرورت ، رنگ آمیزی شده و به عنوان معضل تلقی می شود؟سوالات دیگری که در مقوله ضرورت و عدم ضرورت به ذهن می رسد اینست که اگر زنان و دختران ایران زمین در ورزشگاه ها حاضر نشوند آیا به نظام ارزشی یا ورزشی ما آسیبی وارد می شود؟ آیا ورزش کشور با نیامدن زنان به ورزشگاه ها صدمه می بیند؟ آیا جامعه زنان ایرانی از حق حیات اجتماعی محروم می شوند؟ آیا زنان مورد تحقیر واقع می شوند؟با یک بررسی ابتدایی و تحلیل ساده هم می توان فهمید که پاسخ هیچکدام از سوالات بالا مثبت نیست و هیچ ضرورتی در انجام این موضوع وجود نداشته و ندارد و این تقاضا یعنی حضور زنان در ورزشگاه ها یک تقاضای عمومی و حتی خواست جامعه زنان ایران زمین نیست و بیشتر از طریق تبلیغات رسانه ای در سبد تقاضاهای زنان ایرانی گنجانده شده تا افرادی خاص به اهداف خود در تلقین «احساس محرومیت در زنان ایران زمین» موفق شوند و یک نارضایتی عمومی را در جامعه زنان کشور ایجاد نموده و خواسته یا ناخواسته مسئله «عدم رعایت حقوق زنان در ایران اسلامی» را واقعی جلوه دهند.سوالی که از طرفداران حضور زنان در ورزشگاه ها می پرسیم این است که آیا مسئله حضور پررنگ زنان در استادیومهای ورزشی مخصوص بانوان حل شده و این مسئله به یک فرهنگ عمومی تبدیل شده است که به اولویت بعدی یعنی تقویت ورزش آقایان با حضور زنان در ورزشگاه های آقایان رسیده اید و متقاضی حضور در این ورزشگاه ها شده اید؟آنچه مسلم است اینست که اگرقرار است ورزش و فرهنگ آن توسط بانوان تقویت شود قطعا مقوله ورزش بانوان اولویت دارد بنابراین چاره اندیشی برای تقویت و حضور زنان ورزشگاه های بانوان اولویت اول است و ما پس از فرهنگ سازی این مسئله در چندسال آینده و گرفتن نتیجه مطلوب به سراغ تاثیرات مثبت یا منفی حضور زنان در ورزشگاه های مردان خواهیم رفت.نکته قابل توجه دیگر در این موضوع اینست که وقتی فضای ورزشگاه های آقایان فضای فحاشی و توهین و گاهی هم خشونت است آیا آوردن زنان به این فضای هیجانی با اصل ضرورت حفظ و تقویت و رعایت حیا و عفت عمومی سازگار است؟ آیا ادعای فرهنگ سازی ورزش (به فرض صحت) اهمیتش بیشتر است یا رعایت عفت و سلامت جامعه ؟ حالا به فرض اگر روزی دختران و پسران حاضر در ورزشگاه تصمیم گرفتند اقدام به رقص عمومی بکنند چه کسی می تواند جمعیت صد هزار نفریشان را کنترل کند؟ آیا پوشش و آرایش زنان شرکت کننده در ورزشگاه قابل کنترل است؟ اگر خانمی پوشش مناسبی نداشت و کشف حجاب کرد چه کسی پاسخگوست؟ بگذریم از اینکه حضور زنان در ورزشگاه ها و سالنهای کشتی و امثال آن که قطعا در پروژه های بعدی متقاضیان حضور زنان در ورزشگاه هاخواهد بود چه مفاسدی را به همراه خواهد داشت و مصداق بارز ترویج فساد خواهد بود.متاسفانه در سالهای اخیر کمتر کسی در برنامه ریزیهای کلان کشور از لزوم رعایت حذف زمینه های گناه سخن می گوید و انگارمسئولان و خصوصا مسئولان ورزشی ترس و واهمه دارند از اینکه اعلام کنند ما یک کشور اسلامی هستیم و به باید و نبایدهای دینی (حلال و حرام) معقدیم.در اینجا سوال کاملا ساده و گویای ما از مسئولان اینست که آیا در کنار هم نشانیدن دختران و پسران عزب و مجرد و در اوج هیجان جوانی و در سن ازدواج ، در کنار یا مقابل یکدیگر ، نتیجه اش تقویت فرهنگ ورزش است یا تقویت هیجانات جنسی و عادی سازی روابط؟متاسفانه برخی در سمتهای حکومتی و در قالب تحلیل های جامعه شناختی خواسته یا ناخواسته سعی دارند انحرافات عقیدتی و رفتاری را در عرصه های اجتماعی مانند ورزشگاه ها و رسانه ها و سالنهای اجتماعات عمومی نهادینه کنند و قبح و کراهت انس نامحرمان با یکدیگر را از بین ببرند!آیا مبانی تربیتی و دینی ما در باره مقوله تفریحات زنان ساکت است که عده ای با عناوین مختلف مثل جامعه شناس و مسئول ، در مقوله های دینی اقدام به اعلام نظر و سخنرانی می کنند؟ و چرا کسی نمی پرسد در خصوص حضور زنان در ورزشگاه ها نظر دین و کارشناسان دینی چیست ؟آیا منفعت محلله و معقول قابل توجهی از این هم نشینی دختر و پسر عاید مملکت ما می شود؟ آیا باید هرجا صحبت از تفریح شد حرام هم حاضر باشد؟عده ای می گویند عوارض اولیه حضور زنان در ورزشگاه ها بعد از چند دوره حضور زنان در کنار مردان حل می شود و همه چیز عادی می شود اما کسی به این نکته توجه ندارد که ما اصلا نمی خواهیم این عادی سازی صورت بگیرد و نمی خواهیم زن و روحیه مادری و همسر داری اش وجه المصالحه تفریحات مخرب و شعارهای تبلیغاتی دولتها قرار گیرد .آیا عادی شدن حضور زنان در کنار مردان نتیجه اش رو آوردن به مراحل بعدی برداشتن حرمتها و مرزهای حیا نخواهد شد؟آیا عادی سازی روابط زن و مرد در ورزشگاهها و هرمکان عمومی دیگر منجر به پاک کردن صورت مسئله حلال و حرام نمی شود؟ برخی از طرفداران حضور زنان در ورزشگاه ها می گویند این مسئله در تمام کشورها قانونی است و منع حضور زنان یک مسئله خلاف قوانین بین المللی است پاسخ اینست که آیا اینکه در تمام دنیا حضور زنان آزاد است دلیل است که ما هم در مسیر آنها قدم بگذاریم ؟ اصلا اگر قرار است قوانین جهانی دیگر کشورها (که مبتنی بر انسان محوری است) حاکم شود و مبانی اسلامی مبتنی بر وحی و رسالت به حاشیه رانده شود پس اصلا چرا انقلاب کردیم و چرا حکومتمان را حکومت اسلامی می دانیم ، بیاییم به یکباره از همه اعتقادات دینی صرف نظر کنیم و به یکباره قوانین بین المللی را به رسمیت بشناسیم تا غربی ها از ما ناراحت نباشند.واقعا خنده دار است که برخی از طرفداران حضور زنان در ورزشگاه ها می گویند حضور زنان در ورزشگاه به فرهنگ سازی ورزش برای نسل آینده کمک می کند ، مگر فرهنگ سازی ورزش در خانواده ها فقط منحصر به حضور زنان در ورزشگاه های مردانه است؟ اصلا مگر ورزش منحصر به ورزش حرفه ای است؟ واقعیت این است که آنچه به تقویت فرهنگ ورزش کمک می کند ورزش همگانی و پیاده روی و ورزشهای عمومی است نه ورزشهای حرفه ای که عده ای دم از آن می زنند.جالب تر اینکه می گویند حضور بانوان باعث خانوادگی شدن ورزشگاه و ممانعت از فحاشی می شود !سوال اینست که مگر حضور دوربینهای پخش رسمی و زنده صدا و سیما در ورزشگاه ها آن هم در شبکه های داخلی و خارجی توانسته است بروز هیجان و فحاشی طرفداران تیمها را کنترل کند؟ مگر کسی که اهل فحاشی است و حاضر است به خاطر تیمش فحش بدهد رعایت حضور دختران حاضر در ورزشگاه را می کند؟ مگر تازه مگر دختران و زنانی که در ورزشگاه حاضر می شوند همه همراه با خانواده هستند که کسی ملاحظه خانوادگی بودن ورزشگاه را بکند؟ اصلا چنددرصد از مردان حاضرند زنانشان را به ورزشگاه بیاورند تا بازیکنان نیمه عریان را تماشا کنند و فحشهای رکیک را بشنوند؟ اتفاقا نتیجه کاملا برعکس خواهد شد یعنی حضور زنان و خصوصا دختران جوان در ورزشگاه ها آن هم با آرایشهای خاص و پوشش حداقلی منجر به تحریک بیشتر پسران برای بروز هیجان و حرکات خلاف عرف خواهد شد.

به امید روزی که تصمیم گیری های نظام بر اساس شرع و آئین مقدس اسلام باشد.
مهدی اسماعیلی سادیانی